WYWIAD Z PANIĄ DOROTĄ, KTÓRA Z PASJĄ OPOWIADA O PRACY STEWARDESSY

Pani Dorota od niemalże 6 lat pracuje na pokładach różnych statków powietrznych jako stewardessa. Czy zastanawialiście się kiedykolwiek, jakie "niespodzianki" zostawiają obsłudze pasażerowie? Szukacie potwierdzenia, że dla piękna trzeba cierpieć? A może chcecie poznać ten wspaniały zawód od podszewki? Zapraszam Was do zapoznania się z naszą rozmową!

Pani Dorota, źródło zdjęcia: www.facebook.com/zyciestewardessydoris

Weronika Olimpia: Ponoć wszystkie początki bywają trudne. Jak Ty wspominasz pierwsze dni w swojej pracy jako stewardessa?

Pani Dorota: Było całkiem zabawnie, gdy pracowałam dla mniejszych linii lotniczych. W każdym przedsiębiorstwie lotniczym, dwa pierwsze dni pracy to taki egzamin. Podczas tego egzaminu współpracownicy robią nowicjuszom różne żarty. Mi np. przywiązali kamizelkę do siedzenia podczas demonstrowania zasad bezpieczeństwa, a pulchniejszemu koledze kazali skakać w środku kabiny, „żeby wyciągnęło się podwozie”. Kiedy przeszłam do większych linii lotniczych na Bliskim Wschodzie, nie było już takich żartów, a zaczęło się... raportowanie. Dowiadywałam się od przełożonych o błędach, które popełniłam w pierwszych dniach pracy, a donieśli o tym „życzliwi”. Przełożeni natomiast poinformowali mnie że muszą to udokumentować i zrobiło się nieprzyjemnie. Podczas kariery stewardessy dochodzą jeszcze innego rodzaju czynniki, do których trzeba się przyzwyczaić: zmiany czasu, nocny i nieregularny tryb pracy, czy niewystarczająca ilość tlenu. 

Weronika Olimpia: Na jakiej trasie lubisz najbardziej latać? Dlaczego wybrałaś akurat ją?

Pani Dorota: Ciężko powiedzieć, ponieważ każde miejsce ma swój urok. Kocham jeść spaghetti w Rzymie podziwiając zabytki, ale uwielbiam też noodle, masaże i gościnność Azjatów. W RPA są piękne góry, a w USA kocham robić zakupy. Jeżeli chodzi o sam lot, to preferuję te europejskie, ponieważ pasażerowie są najbardziej zorganizowani i nie mam problemów z różnicami kulturowymi.

Weronika Olimpia: Z jakimi nieprzyjemnościami musisz mierzyć się, pracując z pasażerami? Czy chciałabyś przekazać jakąś wiadomość dla takich klientów linii lotniczych?

Pani Dorota: Czy wystarczy mi miejsca na napisanie tego? Po pierwsze: nie wiem czy to różnice kulturowe, czy brak kultury, ale nie rozumiem, dlaczego pasażerowie dają mi np. brudną pieluchę swojego dziecka, kiedy przechodzę przez kabinę (przecież jest kubeł na śmieci w toalecie, a nawet kącik do przewijania). Prócz tego, wręczają mi brudne chusteczki do nosa z zawartością. Drodzy pasażerowie: dlaczego zostawiacie po locie butelki wypełnione moczem? Ale to jest jeszcze nic! Na moim locie umierała żona pasażera. Kiedy udzielaliśmy jej pierwszej pomocy, jej mąż raczył przeszkodzić nam, zamawiając obiad i przeżuwał go w spokoju, kiedy ratowaliśmy tę biedną kobietę. Moja koleżanka podczas robienia masażu serca została puknięta w plecy i poproszona przez innego pasażera o Coca Colę. Proszę nie róbcie tak. Z mniej denerwujących rzeczy to np. nie lubię, kiedy mężczyzna w moim wieku prosi mnie o podniesienie swojego bagażu i włożenie go do luku bagażowego. Nie leży to w zakresie naszych obowiązków. Bagaż każdy powinien wkładać sobie sam. No i oczywiście nagminne wciskanie tzw. „call bell” i zmuszanie nas do biegania w kółko po każdą jedną drobną rzecz z osobna. Czasem też denerwujące mogą być zwykłe, niewinne pytania pasażerów np. po szesnastogodzinnym locie: ”To Pani teraz będzie wracała z powrotem tym samym samolotem?”. Nie zadawajcie proszę takich pytań.

Weronika Olimpia: Jak wygląda przygotowanie do pracy stewardessy? Jakie kursy i szkolenia należy przejść? 

Pani Dorota: Każda linia lotnicza przeprowadza indywidualne szkolenie w zależności od modelu samolotu, w jakim będziemy pracować. Naszym głównym zadaniem jest dbałość o bezpieczeństwo pasażerów, dlatego szkolenie teoretyczne składa się z takich zagadnień jak: procedury związane z bezpieczeństwem i modele zachowań w sytuacjach awaryjnych, omówienie sprzętu w samolocie, jak go używać, jak sprawdzać przed lotem czy sprzęt jest zdatny do użytku, pierwsza pomoc, image and uniform oraz serwis. Szkolenie teoretyczne jest obowiązkowe, praktyczne natomiast jest przeprowadzane w zależności od pracodawcy. Ja w swojej obecnej linii lotniczej miałam bardzo ciekawe szkolenie praktyczne z wykorzystaniem symulatorów. Kurs taki trwa około dwóch miesięcy.

Weronika Olimpia: Czy jest określony wiek, w którym stewardessy muszą zrezygnować ze swojej pracy? Czym zajmują się po odejściu od swojego fachu? 

Pani Dorota: To również zależy od pracodawcy. Arabskie linie lotnicze preferują młodą załogę i podobno osobom starszym nie przedłuża się kontraktu, bądź sugeruje zakończenie kariery. Są to jednak tylko pomówienia. Ja osobiście jeszcze poważnego wieku nie osiągnęłam, więc nie jestem w stanie rzetelnie odpowiedzieć na to pytanie. Znam natomiast limit, według którego powinno się rozpocząć karierę i są to 33 lata. Na co dzień spotykam się w pracy raczej z osobami młodymi, czasem zdarzają się koło pięćdziesiątki. W innych liniach lotniczych natomiast zaobserwowałam znacznie podwyższoną górną granicę wiekową. Podróżując brytyjskimi, niemieckimi, bądź amerykańskimi liniami można spotkać dużo pań i panów koło sześćdziesiątki. Czym zajmują się po odejściu od swojego fachu zależy od ich wykształcenia i wcześniejszego doświadczenia.  

Weronika Olimpia: Stewardessy muszą być piękne, zaradne, zadbane i posiadać spory zakres wiedzy. Słyszałam niegdyś, że nawet delikatnie odpryśnięty lakier na paznokciach musi zniknąć. Jaką wagę przykłada do wyglądu linia lotnicza, w której pracujesz? Jakie zasady obowiązują?  

Pani Dorota: W tej kwestii również obowiązują bardzo rygorystyczne zasady. Przechodzimy specjalne szkolenie, gdzie prezentowane są wymagane przez firmę standardy. Musimy sztywno trzymać się tych zasad, w innym wypadku natychmiast wyciągane są konsekwencje. Mamy listę dozwolonych fryzur, kolorów włosów, paznokci, pasków od zegarka, oprawek do okularów i wymagany jest określony makijaż. Buty, torebkę i mundur w moim przypadku zapewnia pracodawca i wszystko musi być utrzymane w idealnym stanie. Buty wypastowane, mundur wyprasowany. Nie ma mowy o odpryśniętych paznokciach. Przed wejściem do pracy czekają na nas specjalnie zatrudnione przez firmę Panie, które dbają o nasz wizerunek. Nazywamy je żartobliwe fashion police. Jesteśmy przez nie wyrywkowo i wnikliwie sprawdzani. Styczność z taką Panią nie należy do najprzyjemniejszych, szczególnie o 4 nad ranem. 

  

Weronika Olimpia: Proszę, podziel się na koniec wskazówką, bądź złotą myślą z przyszłymi stewardami i stewardessami!

Pani Dorota: Moi drodzy, życzę Wam wszystkim dużo cierpliwości, cierpliwości i jeszcze raz cierpliwości. I pamiętajcie, że jest to fajna praca. Trzeba mieć tylko do tego odpowiednie nastawienie!

Pani Dorota jest niezwykle sympatyczną i inteligentną kobietą. Jeśli chcecie śledzić jej poczynania, zachęcam Was do obserwowania jej fanpage na portalu Facebook: Życie stewardessy Doris, a także kanału na YouTube! Jeden z jej filmów zostawię dla Was poniżej:

Czy któraś z odpowiedzi szczególnie Was zaskoczyła, bądź zainteresowała?

Related Items lotnictwo